imdb: 7.1/10
کارگردان: الیور استونhttp://www.mediafire.com/?sharekey=e58e3bfd771c1eacb64026cfc06112364e7764be3e207eb377b784fef9ed9be3
password: the-blind-assassin
درباره اليور استون | |
كارگرداني براي دنياي سياست | |
در تاريخ سينماي آمريكا، فيلمسازاني كه با گرايش آشكار سياسي فيلم ميساختند بيشمارند. جان وين كه بازيگر مطرح سينما بود و شمايل ژانر وسترن به حساب ميآمد، در فيلم «كلاهسبزها» به ستايش از سياستهاي توسعهطلبانه كشورش پرداخت و تصويري قهرمانانه از مبارزان آمريكايي نشان داد. رفتار سياسي و موضعگيري فيلمسازاني مثل اليا كازان و ساموئل فولر نيز بيشباهت به كار جان وين نبود. از سوي ديگر فيلمنامهنويساني همچون دالتون ترومبو و فيلمسازاني مانند چارلز چاپلين و استنلي كوبريك نيز در سوي مقابل، جبههگيريهاي خود را داشتند. | |
سينماي سياسي آمريكا جرياني پيوسته و پردامنه بوده و هست و در شرايط كنوني نيز فيلمسازاني مانندكلينت ايستوود و استيون اسپيلبرگ و جورج لوكاس از جريان راست و رابرت ردفورد و مايكل مور و رابرت دنيرو از جريان چپ، به فيلمسازي و صدور بيانيههاي سياسي مشغولند. در اين ميان اليور استون هم پيوسته به فيلمسازي مشغول بوده است و جزو نامداران به حساب ميآيد. براي پرداختن به او و آثارش بايد دو ويژگي كاملا متفاوت را در كارنامهاش را در نظر بگيريم. اليور استون فيلمسازي است كه با ساختن آثاري چون «جيافكي» و «پيچ تند» نشان داده جزو ماهرترين كارگردانان آمريكايي است. منظور از مهارت در اينجا، توانايي در اجراي صحنههاي دشواري است كه از عهده هركسي برنميآيد. «جيافكي» يكي از بهترين فيلمهاي سياسي تاريخ سينماست كه با وجود فضاي محدودش، بهترين و هيجانانگيزترين درام را در خود ميپروراند. از روي «جيافكي» فيلمهاي زيادي ساخته شدند. الگويي كه استون در اجراي اين فيلم به كار گرفت، يادآور سبك كارگردانان ماهري مانند سيدني لومت و ساموئل فولر بود. با اين حال اصلا نبايد در اين باره ترديد كرد كه «جيافكي» جزو برترين فيلمهاي سياسي تاريخ سينماست كه از كمترين بضاعت بيشترين بهره را ميبرد. استون جزو فيلمسازاني است كه كارش را از سال 1986 و با دو فيلم «دسته نظامي» و «سالوادور» آغاز كرد. هر دو ويژگي سياسي بودن و كارگردانمحور بودن، در اين فيلمها وجود دارد. در واقع استون از همان شروع كارش، روي اين دو نكته تاكيد ويژهاي داشت و اين سبك را تا سالها ادامه داد و به امروز رسيد. فعلا بحث درباره خوبي يا بدي اين دو فيلم نيست، بلكه صحبت از ردپاي گرايشهايي است كه سبك و سياق شخصي اين فيلمساز را نشان ميدهد. 3 سال بعد استون فيلم «متولد چهارم ژوييه» را با بازي تام كروز جوان ساخت. اين سياسيترين فيلم دهه هشتادي اين كارگردان است كه نمايش موفقيتآميزش در آمريكا و جهان، نام اين كارگردان را به عنوان يك هنرمند معترض بر سر زبانها انداخت. دهه نود براي استون با فيلم «دورز» آغاز شد؛ اين فيلمي بود مستند داستاني درباره يكي از گروههاي موسيقي معترض و نوگراي آمريكا كه نمايش آن با استقبال منتقدان روبهرو شد. از زمان كارگرداني «دورز» استون نشان داد كه علاقه زيادي به مستندسازي دارد. در سابقه او در دوران پيش از ورودش به عرصه حرفهاي، ساخت چند مستند جنگي ديده ميشود و «دورز» در حقيقت اداي ديني بود به سالهاي گذشته فيلمساز. همچنين اين علاقه با جديت كامل ادامه يافت و حتي او پس از بيش از 20سال فيلمسازي در هاليوود، هنوز هم گاه و بيگاه به علاقه سابقش بازميگردد. هر مستندي كه او ميسازد يك خبر مهم در سينماي جهان است. طي سالهاي اخير او مستندهاي سياسي زيادي را كارگرداني كرد كه مهمترينشان «فرمانده» درباره فيدل كاسترو رهبر انقلابي كوبا بود. اين فيلم كه روايت همزمان شخصيت امروزي كاسترو و سوابق پرافتخارش را در بر ميگيرد، واجد صحنههاي نوآورانهاي است كه در كمترين مستندي ديدهايم. مثلا استون براي نمايش دقيق شخصيت اين رهبر سياسي، حتي لحظههاي پرت زندگي او را هم نشان ميدهد در كنار شوخيها و سرفهها و عصبانيت و... او. اين ايده در نگاه اول چنين مينمايد كه با راشهاي اوتي فيلم سر و كار داريم و يا اين كه احتمالا كارگردان به دليل كمبود متريال، از اين صحنهها استفاده كرده است. در حالي كه اينچنين نيست و استون با اين شگردش، سبك تازهاي در مستندسازي ابداع كرد كه اتفاقا سبك او الگوي فيلمساز بزرگ ديگري نيز شد. امير كاستاريكا كارگردان بزرگ بوسنيايي در مستندي كه درباره زندگي و شخصيت ديهگو مارادونا ساخت، نيز وجوه گوناگوني از شخصيت اين اسطوره را نشان داد و به اين ترتيب ثابت شد كه مستندهاي استون نيز تاثيري كمتر از فيلمهاي داستانياش ندارند. فيلم بعدي استون در دهه نود «جيافكي» است درباره زندگي يكي از پرحاشيهترين رئيسجمهورهاي آمريكا كه سرانجام طي يك حادثه ترور شد و پيش چشم مشايعتكنندگانش مرد. درباره كندي بحثها و سخنان بسياري شده است. حتي اعلام شد كسي را كه به عنوان قاتل او محاكمه كردند، قاتل واقعياش نبود و اگر هم بوده، مهره بيارادهاي بوده تحتتاثير جرياني ديگر كه هيچ گاه اين جريان پرده برداشته نشد. فيلم استون درباره كندي نه مستند است و نه دور از واقعيت. در واقع زندگي اين شخصيت، بهانهاي شد براي داستانپردازي كارگردان. «آسمان و زمين» فيلم بعدي استون موفقيت فيلم قبلياش را نداشت اما «قاتلين بالفطره» كه در 1994 ساخته شد يكي از جسورانهترين آثاري بود كه حساسيتهاي بسياري از محافل اخلاقي و حتي مذهبي غرب را برانگيخت. فيلمنامه اين فيلم را كوئنتين تارانتينو كارگردان برجسته سالهاي بعد هاليوود نوشته بود كه البته تارانتينو سالها بعد در گفتگويي اعلام كرد كه استون فيلمنامهاش را نابود كرده است! يك سال بعد استون با ساختن «نيكسون» بار ديگر به سراغ يكي ديگر از رئيسجمهوران حاشيهاي آمريكا رفت و با جسارت تمام درباره او قضاوت كرد و پرده از رسواييهايش برداشت. «پيچ تند» با بازي شون پن و جنيفر لوپز يك نوآر تمامعيار بود كه خبر از توانايي كارگردان در ژانرهاي گوناگون ميداد. پس از اين فيلم، آثار زيادي با الگوبرداري از نحوه فيلمبرداري و تدوين «پيچ تند» ساخته شدند. «هر يكشنبه معين» فيلم بيحاشيه و بي سروصدايي بود كه چندان موفق نبود اما «اسكندر» يك شكست كامل در كارنامه اين كارگردان بزرگ محسوب ميشود. در اين فيلم تاريخي استون با نمايش انحرافي تاريخ قديم، انتقادها و حتي ريشخندهاي بسياري را به جان خريد. «مركز تجارت جهاني» و «دبليو» ديگر فيلمهاي او هستند كه اين آخري هجويهاي كامل عليه جورج دبليو بوش رئيسجمهور ابله ايالات متحده بود. قرار بود اليور استون مستندي ديگر درباره يكي از شخصيتهاي سياسي بسازد كه اين اتفاق تاكنون نيفتاده است. اين شخصيت سياسي كسي نيست جز رئيسجمهور جمهوري اسلامي ايران كه 2 سال پيش استون اصرار زيادي بر ساخت مستندي دربارهاش داشت. اين مستند قرار بود در كنار «فرمانده» و مستندي ديگر درباره هوگو چاوز رئيسجمهور ونزوئلا، تريلوژياي باشد با حضور رهبران سياسي سه كشوري كه عليه سياستهاي كشورگشايانه و استعمارگرانه آمريكا موضعي جدي دارند. از بحث مستند كه خارج شويم، بايد بگوييم كه استون يك فيلمساز همهكاره و البته تواناست. |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ میتوانند نظر خود را ارسال کنند.